E chega o momento da despedida. Espero que teñades disfrutado tanto das clases de danza coma min e que sempre as lembredes con cariño. Despois de todo un curso de bailes, música, bromas, algún pequeno enfado e moitos risos, só nos queda dicir... ATA SEMPRE!!! 
E rematamos o curso cun baile en grupo diferente. Como ben sabedes, o baile en grupo, en liña ou line dance é o que realiza un grupo de persoas de maneira sincronizada, seguindo unha coreografía establecida de antemán e que hai que aprender de memoria. Así, todos repiten os memos movementos, pero de xeito independente, sen interactuar entre eles. 
A salsa xurdiu entre os
60 e os 70 no barrio latino de Nova York como resultado das transformacións
de músicos portorriqueños, cubanos e americanos sobre os xéneros da
música cubana, agregándolle cousas do floclore boricua e do jazz.
|
 O berce do merengue
atopámolo en Santo Domingo, pois é alí onde xorden as primeiras composicións
e onde se converte en baile nacional. Nun principio, foi rexeitado pola clase
alta, calificándoo de vulgar, quizáis por relacionalo coa música afro e
por conter letras pícaras. Pese a todo e debido á súa sinxeleza, á súa
alegría e viveza, foi un ritmo aceptado en festas e celebracións,
popularizándose ao máximo a partir dos anos sesenta en países de fala
hispana, e un pouco máis tarde dándose a coñecer en todo o mundo. |
Para o principiante poderiamos dicir que se asemella a desfilar:
un, dous, un, dous… sen levantar tanto os pés (pénsase que o baile xurdiu
nos campos que cultivaban os esclavos, que ao estar unidos por unha cadea
atada aos nocellos, debían camiñar arrastrando os pés e todos a un tempo, a
un mesmo ritmo).
A dificultade do merengue
está no seu movemento de cadeira, que debemos imprimir para marcar esa
sensualidade dos ritmos latinos.
|
Aquí tedes 4 vídeos titoriais: - Primero o quecemento: "Sofia" - Despois salsa: "Despacito" - A continuación, un merengue: "La dueña del swing" - Por último: relaxación e volta á calma: "Perfect" |
O chachachá é de orixe cubana, pero é en
México onde adquiriu unha grande popularidade, estendéndose a América Latina e mesmo a
Estados Unidos, quizáis debido a que é un baile alegre, nin moi rápido nin moi
lento, sensual, coqueto e doado de adaptar ás diferentes figuras do mambo e da
rumba. O nome vén do movemento dos bailaíns: os pés marcaban un son
característico ao rozar o chan en tres pasos rápidos, cha cha chá, para
acentuar o ritmo da melodía e así por onomatopeia, naceu o nome. 
O primeiro baile latino que aprenderemos é o bolero. O bolero aparece durante o século XIX na illa de Cuba, arredor dos anos 20 e 30. O compás do bolero é de 4/4. A súa forma de bailar sinxela, a súa facilidade de mesturarse con outros ritmos e o seu romanticismo, fixérono moi popular. Baile moi romántico e sensual, precisa dun movemento moi marcado de cadeiras e brazos, adobiado con algo de alma e sentimento, xa que representa a unha parella de namorados. Se o ritmo é máis vivo, denomínase rumba-bolero. Como nota curiosa, este estilo evolucionou cara á bachata.