E chega o momento da despedida. Espero que teñades disfrutado tanto das clases de danza coma min e que sempre as lembredes con cariño. Despois de todo un curso de bailes, música, bromas, algún pequeno enfado e moitos risos, só nos queda dicir... ATA SEMPRE!!! 
E rematamos o curso cun baile en grupo diferente. Como ben sabedes, o baile en grupo, en liña ou line dance é o que realiza un grupo de persoas de maneira sincronizada, seguindo unha coreografía establecida de antemán e que hai que aprender de memoria. Así, todos repiten os memos movementos, pero de xeito independente, sen interactuar entre eles. 
A salsa xurdiu entre os
60 e os 70 no barrio latino de Nova York como resultado das transformacións
de músicos portorriqueños, cubanos e americanos sobre os xéneros da
música cubana, agregándolle cousas do floclore boricua e do jazz.
|
 O berce do merengue
atopámolo en Santo Domingo, pois é alí onde xorden as primeiras composicións
e onde se converte en baile nacional. Nun principio, foi rexeitado pola clase
alta, calificándoo de vulgar, quizáis por relacionalo coa música afro e
por conter letras pícaras. Pese a todo e debido á súa sinxeleza, á súa
alegría e viveza, foi un ritmo aceptado en festas e celebracións,
popularizándose ao máximo a partir dos anos sesenta en países de fala
hispana, e un pouco máis tarde dándose a coñecer en todo o mundo. |
Para o principiante poderiamos dicir que se asemella a desfilar:
un, dous, un, dous… sen levantar tanto os pés (pénsase que o baile xurdiu
nos campos que cultivaban os esclavos, que ao estar unidos por unha cadea
atada aos nocellos, debían camiñar arrastrando os pés e todos a un tempo, a
un mesmo ritmo).
A dificultade do merengue
está no seu movemento de cadeira, que debemos imprimir para marcar esa
sensualidade dos ritmos latinos.
|
Aquí tedes 4 vídeos titoriais: - Primero o quecemento: "Sofia" - Despois salsa: "Despacito" - A continuación, un merengue: "La dueña del swing" - Por último: relaxación e volta á calma: "Perfect" |
O chachachá é de orixe cubana, pero é en
México onde adquiriu unha grande popularidade, estendéndose a América Latina e mesmo a
Estados Unidos, quizáis debido a que é un baile alegre, nin moi rápido nin moi
lento, sensual, coqueto e doado de adaptar ás diferentes figuras do mambo e da
rumba. O nome vén do movemento dos bailaíns: os pés marcaban un son
característico ao rozar o chan en tres pasos rápidos, cha cha chá, para
acentuar o ritmo da melodía e así por onomatopeia, naceu o nome. 
O primeiro baile latino que aprenderemos é o bolero. O bolero aparece durante o século XIX na illa de Cuba, arredor dos anos 20 e 30. O compás do bolero é de 4/4. A súa forma de bailar sinxela, a súa facilidade de mesturarse con outros ritmos e o seu romanticismo, fixérono moi popular. Baile moi romántico e sensual, precisa dun movemento moi marcado de cadeiras e brazos, adobiado con algo de alma e sentimento, xa que representa a unha parella de namorados. Se o ritmo é máis vivo, denomínase rumba-bolero. Como nota curiosa, este estilo evolucionou cara á bachata. O Rock and Roll ven do
inglés “Balancearse e rodar” e naceu en Estados Unidos a mediados dos aos 50.
Este novo ritmo chamou a atención do público polo contraste que supoñía
respecto á música melódica da época. O
novo xénero electrizante, xerou unha revolución onde o máis importante era non
parar de cantar e bailar deixando a un lado a sensiblería e o romanticismo.
Elvis Presley foi a figura
máis repesentativa do xénero.
|
 Baile moi vistoso e alegre,
o
conteo faise en oito pasos desta forma: empezando co pé dereito da muller e
o pé esquerdo do home cara atrás… un, dous e un, dous, tres (cara
un lado), un dous tres (cara o otro).
A parella está enfrontada, só agarrándose polas mans. Require un pouco máis de esforzo físico que o resto de ritmos de salón, pero cando se logra o dominio é un dos estilos máis vistosos e lucidos.
|
|
|
 A principios do século
XX a xente de cor xa bailaba o fox-trot en Nova York. En 1915, en Gran Bretaña, é
sustituido por uns movementos máis tranquilos e suaves, pois era unha especie
de “trote” que se asemellaba moito ao “trote do raposo”, de aí o seu nome, Foxtrot. Asi, os ingleses imprimíronlle un carácter elegante, reduciron
o ritmo (32 compases por minuto) e cambiáronlle lixeiramente o nome, fox
lento (slow fox) ou fox inglés para distinguilo do americano. |
 O fox ten un carácter
elegante, tranquilo, suave, de tal modo que cando observamos aos bailaríns na
pista dá a sensación de que estivesen patinando. Y así hai que bailalo, sen
apenas despegar os pés do chan, con pasos longos nunha secuencia de
lento-lento, rápido-rápido. |
Cunha postura elegante e ben ergueitos, xa espamos preparados para bailar o fox-trot.
|
O tango é unha
danza de parella xurdida a partir da fusión de danzas e ritmos gauchos,
latinoamericanos e europeos. É orixinario da rexión de Río de la Plata, en Arxentina, e espallouse por todo o mundo. O tango foi
definido como “un pensamento triste que se baila”. Reflicte o paso do tempo,
a nostalxia, a amizade e o amor.
|
 Caracterízase polo
abrazo estreito da parella, a caminata tangueira, o corte e a quebrada, e a
improvisación. Trátase dun xogo de seducción entre o home a a muller. O máis importante para un bo tangueiro é “camiñar o
tango” e transmitir emocións
personais á parella. Dise que o tango debe bailarse «escoitando
o corpo do outro». |
A parella ten que estar
estreitamente enlazada, o mesmo que as pernas, que se van enredando cos
pasos. O home é quen crea e dirixe o baile, mentres que a muller aporta
beleza e sensualidade.
Seguide os vídeos na orde na que aparecen Ao final de todo, tedes os campións do mundo de tango en grupo do ano 2016. Abraiante!!! |
Hoxe, 29 de abril, celébrase o Día Internacional da Danza. Por este motivo, a Cidade da Cultura de Galicia organiza esta actividade que pode ser do voso interese. Trátase dunha ficha-reto para ver a historia da danza a través da pintura e, ademais, anímanvos a participar cun vídeo bailando. Tedes aquí o texto íntegro do correo electrónico que nos enviaron. Animádevos!!!
O valse vienés
orixinouse na rexión de Provenza (Francia) en 1559, e é recoñecido como
o máis antigo de todos os bailes de salón.
Foi o primeiro baile de parella agarrada aceptado nos salóns
de baile, pois moitos consideraban inmoral que unha parella bailase
enfrontada e agarrada, aínda que as clases baixas xa o viñan facendo nos seus
bailes populares.
Introducíuse en Inglaterra e fíxose popular ao longo do século XIX pola música de Josef e Johann
Strauss.
|
 Trátase dun baile onde os bailaríns están xirando constantemente, ben no sentido horario ou á inversa , ao mesmo tempo que se desprazan polo salón.
Polo medio intercálanse pasos de cambio, que serven para
invertir o sentido do xiro. Un verdadeiro valse vienés consiste só en xiros e
pasos de cambio. |
Postura erguida e elegante,
cos pés xuntos e en paralelo. Pasos longos,
movementos en balanceo, sen mover cadeiras nin ombreiros.
Lembrade facer primeiro o quecemento, despois o valse e, por último, a relaxación (seguide os vídeos na orde na que aparecen). A bailar! |
E empezamos cos bailes de salón, que son aqueles que se bailan en parella de forma coordinada, axustándose a uns patróns establecidos que, asociados coa música, caracterizan os distintos bailes. Podemos establecer 2 modalidades: latinos e estándar. Entre os latinos temos o bolero, a rumba, o chachachá, a salsa, o merengue, a bachata, .. e entre os estándar figuran o pasodobre, o valse, o fox trot, o tango, ... Comezamos cos bailes estándar e, entre eles, polo baile máis español por excelencia, o PASODOBRE. Tocado en prazas de touros e verbenas populares, báilase alternando os pés, como se estivésemos desfilando. As figuras realízanse seguindo 8 pasos, imitando os movementos do toureiro. Oléééééé!!!Nestes tempos de confinamento resulta imposible bailar en parellas, así que imos adaptar os pasos para realizar un baile en grupo, que ben podemos practicar dende casa. ¿Preparados? Lembrade facer exercicios de quecemento antes de empezar, e estiramentos ao rematar, seguindo estes vídeos na orde na que aparecen a continuación. O BOLERO MIX from CEIP Emilia Pardo Bazán on Vimeo.
O BOLERO MIX 2 from CEIP Emilia Pardo Bazán on Vimeo.
Cambiamos de continente e dirixímonos a Oceanía, as nosas antípodas, para visitar Nova Zelanda, patria dos maorís. Con eles aprenderemos algúns dos trazos máis significativos da súa cultura: as tatuaxes faciais, o rito do bico, as comidas, os animais exóticos e, como non, as súas danzas, como esta: "Tutira mai nga iwi", danza e canto tribal que proclama a unión e a fraternidade. É un canto moi coñecido nestas illas, cantado en todas as escolas e que mesmo os All Blacks interpretan. 6 A - Tutira Mga Iwi from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 A - Olelé from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 B - Olelé from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.6 C - Olelé Moliba mkasi from CEIP Emilia Pardo Bazán on Vimeo.
A Danza Chinesa dos Abanos e Antucas forma parte desta cultura dende hai máis de 2.000 anos e é considerada unha parte importante da súa tradición. Está interpretada só por mulleres, que realizan delicados e suaves movementos con pequenos abanos ou antucas de vistosas cores. O abano é coñecido como "shanhan", pódese pregar e faise de seda e/ou plumas, aínda que existen outros fixos feitos en tea.
O baile ten varios propósitos: o primeiro é que axuda a relatar diferentes historias tradicionais que van pasando de xeración en xeración, polo que se pode ver en festivais e concursos que recrean elementos das raíces culturais de China. E tamén serve como entretemento, xa que o vistoso vestiario e os abanos de vivas cores convértena nun fermoso espectáculo, no que a graza dos movementos e a sincronización entre as bailarinas para crear figuras son tamén parte imprescindible da danza. Podemos atopar este tipo de danza en moitos países orientais como Xapón, Corea, Taiwan, ...6 A - Danza das antucas from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 B - Danza das antucas from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 A - Ena Bushi from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 B - Ena Bushi from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
A danza nos países árabes comezou hai miles de anos, cando se lles atribuían poderes máxicos ás mulleres, que realizaban bailes rituais, quedando os homes excluídos destes ritos. Máis tarde, o Cristianismo pasou a dominar medio Oriente e prohibíu estas danzas por consideralas herexes. Posteriormente, a principios da Idade Media, instaurose o Islamismo, que erradicou a danza das rúas. Pero esta reaparece no século XVIII a través de grupos de esclavas retidas polos califas, que representaban así o seu poderío. Por este motivo, cotizábase a beleza e as habilidades das bailarinas: canto, poesía, recitación, baile, ... A vestimenta era tamén un elemento moi importante, pois levaban moitos adornos: brazaletes, colgantes, moedas e roupas de cores moi vivas e alegres. 6 B - Danza árabe from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6 C - Danza árabe from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
Esta semana visitamos Israel, onde aprendemos a danza titulada Samoth, de orixe hebrea. Na vida do pobo xudío, a danza é considerada dende os tempos bíblicos como unha expresión de alegría ou de pena, e forma parte das celebracións deste pobo. Así, os xudeus celebran a festa dos Tabernáculos ou Tendas ao final do verán: montan os seus campamentos en distintas zonas da cidade para conmemorar os tiempos en que eran nómades no deserto. Nestes campamentos organízanse festas e bailan as súas danzas, como esta, Samoth, de ritmo pausado e melodía doada de interiorizar. En círculo, collidos das mans, os danzantes realizan cruzamentos e saltos cos pés, levando un pano branco na man como símbolo de fraternidade e pureza.6A - Samoth from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6B - Samoth from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
6C - Samoth from Rosa Fernández Sánchez on Vimeo.
